بیماری های مقاربتی: بیماری کلامیدیا چیست و درمان آن چگونه است؟

کلامیدیا (chlamydia) یکی از شایعترین بیماری های مقاربتی محسوب می شود. عفونت کلامیدیا به راحتی گسترش می یابد، زیرا که اغلب علائم خاصی ندارد و ممکن است به صورت نادانسته به همسر و یا شریک جنسی منتقل شود. در واقع در حدود 75% عفونت های کلامیدیا در زنان بدون علامت و 50% عفونت کلامیدیا در مردان بدون علامت هستند.

نشانه‌ها و علائم کلامیدیا:

کلامیدیا یک بیماری خاموش در نظر گرفته می‌شود زیرا بیشتر افرادی که مبتلا به این بیماری هستند در مورد آن آگاه نیستند و هیچ نشانه‌ای را تجربه نمی‌کنند. افرادی که نشانه‌های توسعه یافته تری دارند این گونه علائم را چند هفته بعد از داشتن رابطه جنسی با فرد بیمار، مشاهده خواهند کرد.

در زنان نشانه‌های این بیماری شامل موارد زیر است: 

ترشح واژینال

سوزش یا درد در حال ادرار

درد در قسمت‌های پایین شکم

حالت تهوع

تب

درد به هنگام مقاربت

خونریزی در بین دوره‌های قاعدگی

در مردان نشانه‌های کلامیدیا شامل موارد زیر است:

ترشح از آلت تناسلی

سوزش یا درد به هنگام ادرار

سوزش یا خارش در سر آلت تناسلی

درد بیضه

تورم بیضه

عوارض درمان نکردن این بیماری برای مردان و زنان می‌تواند بسیار جدی باشد. در زنان عفونت می‌تواند منجر به بیماری التهابی لگن (PID) شود که در آن به تخمدان، رحم و لوله‌های فالوپ آسیب وارد می‌شود. چنین شرایطی می‌تواند منجر به ناباروری در زنان گردد. عفونت همچنین می‌تواند به درد مزمن لگن بیانجامد. در مردان، کلامیدیای درمان نشده می‌تواند به شرایطی همچون پروستاتیت(التهاب غده پروستات) یا اپیدیدیمیت منجر شود. در مردان و زنان، التهاب مقعد می‌تواند باعث ایجاد درد به هنگام برقراری رابطه جنسی از این ناحیه شود. حتی کودکانی که تازه به دنیا می‌آیند ممکن است با این بیماری درگیر شوند. این شرایط زمانی رخ می‌دهد که عفونت از مادر به کودک منتقل می‌شود. این کودکان ممکن است از ذات الریه یا عفونت چشم رنج ببرند.

کلامیدیا یک عفونت باکتریایی ناشی از کلامیدیا تراکوماتیس است 

تشخیص و بررسی کلامیدیا:

از آنجایی که تشخیص بیماری کلامیدیا دشوار است، بیشتر متخصصان پیشنهاد می‌کنند افرادی که زیر ۲۴ سال هستند و از لحاظ جنسی فعال اند، غربالگری شوند.تست غربالگری شامل نمونه ادرار یا نمونه ای از گردن رحم یا انتهای آلت تناسلی مرد است.

درمان و داروهای مورد استفاده برای کلامیدیا:

اگر داروهای مناسب تجویز شود و به درستی مورد استفاده قرار گیرد، کلامیدیا قابل درمان است. آنتی بیوتیک‌های خوراکی همچون آزیترومایسین (زیتهرومکس)، داکسی سایکلین و اریترومایسین بیشتر رایج است. افرادی که آنتی بیوتیک مصرف می‌کنند بعد از کامل کردن دوز واحدی از آن یا دوره خاص مطرح شده توسط پزشک، بهتر است به مدت ۷ روز رابطه جنسی نداشته باشند. این موضوع معمولا به این خاطر توصیه می‌شود که کلامیدیا معمولا در طول درمان با آنتی بیوتیک قابل سرایت به فرد مقابل است. برای جلوگیری از بروز عفونت‌های مجدد، شریک جنسی باید درمان شود.